Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

bierg-en bergen (D) – sauver (F) – recover, rescue (E) LexicoLux Stammformen bierg-en – bierg-t – ge-buerg-en Kennzeichen unregelmäßig (Vokalwechsel) • • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech bierg-en du bierg-s hien/si,hatt/et bierg-t mir bierg-en dir bierg-t si bierg-en Perfekt ech hu ge-buerg-en du hues ge-buerg-en hien/si,hatt/et huet ge-buerg-en mir hu ge-buerg-en dir hutt ge-buerg-en si hu ge-buerg-en Plusquamperfekt ech hat ge-buerg-en du has ge-buerg-en hien/si,hatt/et hat ge-buerg-en mir hate ge-buerg-en dir hat ge-buerg-en si hate ge-buerg-en Futur I ech wäert bierg-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-buerg-en hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif bierg-en du géifs bierg-en hien/si,hatt/et géif bierg-en mir géife bierg-en dir géift bierg-en si géife bierg-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-buerg-en du häss ge-buerg-en hien/si,hatt/et hätt ge-buerg-en mir hätte ge-buerg-en dir hätt ge-buerg-en si hätte ge-buerg-en Imperativ Partizip Infinitiv Singular bierg! Plural bierg-t! ge-buerg-en bierg-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-buerg-en du gëss ge-buerg-en hie/si,hatt/et gëtt ge-buerg-en mir gi ge-buerg-en dir gitt ge-buerg-en si gi ge-buerg-en Perfekt ech si ge-buerg-e ginn du bass ge-buerg-e ginn hien/si,hatt/et ass ge-buerg-e ginn mir si ge-buerg-e ginn dir sidd ge-buerg-e ginn si si ge-buerg-e ginn Plusquamperfekt ech war ge-buerg-e ginn du waars ge-buerg-e ginn hien/si,hatt/et war ge-buerg-e ginn mir ware ge-buerg-e ginn dir waart ge-buerg-e ginn si ware ge-buerg-e ginn Futur I ech wäert ge-buerg-e ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-buerg-e gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-buerg-en du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-buerg-e ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-buerg-e ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) CHECK gibt es das?

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles