Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

pan-éier-en panieren (D) – paner (F) LexicoLux Stammformen pan-éier-en – pan-éier-t – pan-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech pan-éier-en du pan-éier-s hien/si,hatt/et pan-éier-t mir pan-éier-en dir pan-éier-t si pan-éier-en Perfekt ech hu pan-éier-t du hues pan-éier-t hien/si,hatt/et huet pan-éier-t mir hu pan-éier-t dir hutt pan-éier-t si hu pan-éier-t Plusquamperfekt ech hat pan-éier-t du has pan-éier-t hien/si,hatt/et hat pan-éier-t mir hate pan-éier-t dir hat pan-éier-t si hate pan-éier-t Futur I ech wäert pan-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert pan-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif pan-éier-en du géifs pan-éier-en hien/si,hatt/et géif pan-éier-en mir géife pan-éier-en dir géift pan-éier-en si géife pan-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt pan-éier-t du häss pan-éier-t hien/si,hatt/et hätt pan-éier-t mir hätte pan-éier-t dir hätt pan-éier-t si hätte pan-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular pan-éier! Plural pan-éier-t! pan-éier-t pan-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi pan-éier-t du gëss pan-éier-t hie/si,hatt/et gëtt pan-éier-t mir gi pan-éier-t dir gitt pan-éier-t si gi pan-éier-t Perfekt ech si pan-éier-t ginn du bass pan-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass pan-éier-t ginn mir si pan-éier-t ginn dir sidd pan-éier-t ginn si si pan-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war pan-éier-t ginn du waars pan-éier-t ginn hien/si,hatt/et war pan-éier-t ginn mir ware pan-éier-t ginn dir waart pan-éier-t ginn si ware pan-éier-t ginn Futur I ech wäert pan-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert pan-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif pan-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif pan-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier pan-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles