Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

pënsel-en pinseln (D) – peindre (F) LexicoLux Stammformen pënsel-en – pënsel-t – ge-pënsel-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein Varianten pinselen

Indikativ Aktiv Präsens ech pënsel-en du pënsel-s hien/si,hatt/et pënsel-t mir pënsel-en dir pënsel-t si pënsel-en Perfekt ech hu ge-pënsel-t du hues ge-pënsel-t hien/si,hatt/et huet ge-pënsel-t mir hu ge-pënsel-t dir hutt ge-pënsel-t si hu ge-pënsel-t Plusquamperfekt ech hat ge-pënsel-t du has ge-pënsel-t hien/si,hatt/et hat ge-pënsel-t mir hate ge-pënsel-t dir hat ge-pënsel-t si hate ge-pënsel-t Futur I ech wäert pënsel-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-pënsel-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif pënsel-en du géifs pënsel-en hien/si,hatt/et géif pënsel-en mir géife pënsel-en dir géift pënsel-en si géife pënsel-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-pënsel-t du häss ge-pënsel-t hien/si,hatt/et hätt ge-pënsel-t mir hätte ge-pënsel-t dir hätt ge-pënsel-t si hätte ge-pënsel-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular pënsel! Plural pënsel-t! ge-pënsel-t pënsel-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-pënsel-t du gëss ge-pënsel-t hie/si,hatt/et gëtt ge-pënsel-t mir gi ge-pënsel-t dir gitt ge-pënsel-t si gi ge-pënsel-t Perfekt ech si ge-pënsel-t ginn du bass ge-pënsel-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-pënsel-t ginn mir si ge-pënsel-t ginn dir sidd ge-pënsel-t ginn si si ge-pënsel-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-pënsel-t ginn du waars ge-pënsel-t ginn hien/si,hatt/et war ge-pënsel-t ginn mir ware ge-pënsel-t ginn dir waart ge-pënsel-t ginn si ware ge-pënsel-t ginn Futur I ech wäert ge-pënsel-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-pënsel-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-pënsel-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-pënsel-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-pënsel-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben oppënsel-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles