Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

plëmm-en Federn ausreißen (D) – plumer (F) LexicoLux Stammformen plëmm-en – plëmm-t – ge-plëmm-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech plëmm-en du plëmm-s hien/si,hatt/et plëmm-t mir plëmm-en dir plëmm-t si plëmm-en Perfekt ech hu ge-plëmm-t du hues ge-plëmm-t hien/si,hatt/et huet ge-plëmm-t mir hu ge-plëmm-t dir hutt ge-plëmm-t si hu ge-plëmm-t Plusquamperfekt ech hat ge-plëmm-t du has ge-plëmm-t hien/si,hatt/et hat ge-plëmm-t mir hate ge-plëmm-t dir hat ge-plëmm-t si hate ge-plëmm-t Futur I ech wäert plëmm-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-plëmm-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif plëmm-en du géifs plëmm-en hien/si,hatt/et géif plëmm-en mir géife plëmm-en dir géift plëmm-en si géife plëmm-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-plëmm-t du häss ge-plëmm-t hien/si,hatt/et hätt ge-plëmm-t mir hätte ge-plëmm-t dir hätt ge-plëmm-t si hätte ge-plëmm-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular plëmm! Plural plëmm-t! ge-plëmm-t plëmm-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-plëmm-t du gëss ge-plëmm-t hie/si,hatt/et gëtt ge-plëmm-t mir gi ge-plëmm-t dir gitt ge-plëmm-t si gi ge-plëmm-t Perfekt ech si ge-plëmm-t ginn du bass ge-plëmm-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-plëmm-t ginn mir si ge-plëmm-t ginn dir sidd ge-plëmm-t ginn si si ge-plëmm-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-plëmm-t ginn du waars ge-plëmm-t ginn hien/si,hatt/et war ge-plëmm-t ginn mir ware ge-plëmm-t ginn dir waart ge-plëmm-t ginn si ware ge-plëmm-t ginn Futur I ech wäert ge-plëmm-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-plëmm-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-plëmm-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-plëmm-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-plëmm-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles