Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

präg-en prägen (D) – marquer (F) LexicoLux Stammformen präg-en – prääg-t – ge-prääg-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech präg-en du prääg-s hien/si,hatt/et prääg-t mir präg-en dir prääg-t si präg-en Perfekt ech hu ge-prääg-t du hues ge-prääg-t hien/si,hatt/et huet ge-prääg-t mir hu ge-prääg-t dir hutt ge-prääg-t si hu ge-prääg-t Plusquamperfekt ech hat ge-prääg-t du has ge-prääg-t hien/si,hatt/et hat ge-prääg-t mir hate ge-prääg-t dir hat ge-prääg-t si hate ge-prääg-t Futur I ech wäert präg-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-prääg-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif präg-en du géifs präg-en hien/si,hatt/et géif präg-en mir géife präg-en dir géift präg-en si géife präg-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-prääg-t du häss ge-prääg-t hien/si,hatt/et hätt ge-prääg-t mir hätte ge-prääg-t dir hätt ge-prääg-t si hätte ge-prääg-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular präg! Plural prääg-t! ge-prääg-t präg-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-prääg-t du gëss ge-prääg-t hie/si,hatt/et gëtt ge-prääg-t mir gi ge-prääg-t dir gitt ge-prääg-t si gi ge-prääg-t Perfekt ech si ge-prääg-t ginn du bass ge-prääg-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-prääg-t ginn mir si ge-prääg-t ginn dir sidd ge-prääg-t ginn si si ge-prääg-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-prääg-t ginn du waars ge-prääg-t ginn hien/si,hatt/et war ge-prääg-t ginn mir ware ge-prääg-t ginn dir waart ge-prääg-t ginn si ware ge-prääg-t ginn Futur I ech wäert ge-prääg-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-prääg-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-prääg-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-prääg-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-prääg-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben apräg-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles