Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

reg-éier-en regieren (D) – régner (F) LexicoLux Stammformen reg-éier-en – reg-éier-t – reg-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech reg-éier-en du reg-éier-s hien/si,hatt/et reg-éier-t mir reg-éier-en dir reg-éier-t si reg-éier-en Perfekt ech hu reg-éier-t du hues reg-éier-t hien/si,hatt/et huet reg-éier-t mir hu reg-éier-t dir hutt reg-éier-t si hu reg-éier-t Plusquamperfekt ech hat reg-éier-t du has reg-éier-t hien/si,hatt/et hat reg-éier-t mir hate reg-éier-t dir hat reg-éier-t si hate reg-éier-t Futur I ech wäert reg-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert reg-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif reg-éier-en du géifs reg-éier-en hien/si,hatt/et géif reg-éier-en mir géife reg-éier-en dir géift reg-éier-en si géife reg-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt reg-éier-t du häss reg-éier-t hien/si,hatt/et hätt reg-éier-t mir hätte reg-éier-t dir hätt reg-éier-t si hätte reg-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular reg-éier! Plural reg-éier-t! reg-éier-t reg-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi reg-éier-t du gëss reg-éier-t hie/si,hatt/et gëtt reg-éier-t mir gi reg-éier-t dir gitt reg-éier-t si gi reg-éier-t Perfekt ech si reg-éier-t ginn du bass reg-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass reg-éier-t ginn mir si reg-éier-t ginn dir sidd reg-éier-t ginn si si reg-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war reg-éier-t ginn du waars reg-éier-t ginn hien/si,hatt/et war reg-éier-t ginn mir ware reg-éier-t ginn dir waart reg-éier-t ginn si ware reg-éier-t ginn Futur I ech wäert reg-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert reg-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif reg-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif reg-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier reg-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles