Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

réngel-en kringeln (D) – tirebouchonner (F) LexicoLux Stammformen réngel-en – réngel-t – ge-réngel-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech réngel-en du réngel-s hien/si,hatt/et réngel-t mir réngel-en dir réngel-t si réngel-en Perfekt ech hu ge-réngel-t du hues ge-réngel-t hien/si,hatt/et huet ge-réngel-t mir hu ge-réngel-t dir hutt ge-réngel-t si hu ge-réngel-t Plusquamperfekt ech hat ge-réngel-t du has ge-réngel-t hien/si,hatt/et hat ge-réngel-t mir hate ge-réngel-t dir hat ge-réngel-t si hate ge-réngel-t Futur I ech wäert réngel-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-réngel-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif réngel-en du géifs réngel-en hien/si,hatt/et géif réngel-en mir géife réngel-en dir géift réngel-en si géife réngel-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-réngel-t du häss ge-réngel-t hien/si,hatt/et hätt ge-réngel-t mir hätte ge-réngel-t dir hätt ge-réngel-t si hätte ge-réngel-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular réngel! Plural réngel-t! ge-réngel-t réngel-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-réngel-t du gëss ge-réngel-t hie/si,hatt/et gëtt ge-réngel-t mir gi ge-réngel-t dir gitt ge-réngel-t si gi ge-réngel-t Perfekt ech si ge-réngel-t ginn du bass ge-réngel-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-réngel-t ginn mir si ge-réngel-t ginn dir sidd ge-réngel-t ginn si si ge-réngel-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-réngel-t ginn du waars ge-réngel-t ginn hien/si,hatt/et war ge-réngel-t ginn mir ware ge-réngel-t ginn dir waart ge-réngel-t ginn si ware ge-réngel-t ginn Futur I ech wäert ge-réngel-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-réngel-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-réngel-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-réngel-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-réngel-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles