Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

verrëschten verrüsten (D) LexicoLux Stammformen verrëschten – verrëscht – verrëscht Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech verrëschten du verrëschts hien/si,hatt/et verrëscht mir verrëschten dir verrëscht si verrëschten Perfekt ech hu verrëscht du hues verrëscht hien/si,hatt/et huet verrëscht mir hu verrëscht dir hutt verrëscht si hu verrëscht Plusquamperfekt ech hat verrëscht du has verrëscht hien/si,hatt/et hat verrëscht mir hate verrëscht dir hat verrëscht si hate verrëscht Futur I ech wäert verrëschten du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verrëscht hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verrëschten du géifs verrëschten hien/si,hatt/et géif verrëschten mir géife verrëschten dir géift verrëschten si géife verrëschten Konjunktiv II Perfekt ech hätt verrëscht du häss verrëscht hien/si,hatt/et hätt verrëscht mir hätte verrëscht dir hätt verrëscht si hätte verrëscht Imperativ Partizip Infinitiv Singular verrëscht! Plural verrëscht! verrëscht verrëschten B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi verrëscht du gëss verrëscht hie/si,hatt/et gëtt verrëscht mir gi verrëscht dir gitt verrëscht si gi verrëscht Perfekt ech si verrëscht ginn du bass verrëscht ginn hien/si,hatt/et ass verrëscht ginn mir si verrëscht ginn dir sidd verrëscht ginn si si verrëscht ginn Plusquamperfekt ech war verrëscht ginn du waars verrëscht ginn hien/si,hatt/et war verrëscht ginn mir ware verrëscht ginn dir waart verrëscht ginn si ware verrëscht ginn Futur I ech wäert verrëscht ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verrëscht gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif verrëscht du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verrëscht ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier verrëscht ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ëmrëschten • ofrëschten • oprëschten • rëschten

Bemerkungen (intern) bedeutung?

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles