Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

schëpp-en schaufeln (D) – peller (F) LexicoLux Stammformen schëpp-en – schëpp-t – ge-schëpp-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech schëpp-en du schëpp-s hien/si,hatt/et schëpp-t mir schëpp-en dir schëpp-t si schëpp-en Perfekt ech hu ge-schëpp-t du hues ge-schëpp-t hien/si,hatt/et huet ge-schëpp-t mir hu ge-schëpp-t dir hutt ge-schëpp-t si hu ge-schëpp-t Plusquamperfekt ech hat ge-schëpp-t du has ge-schëpp-t hien/si,hatt/et hat ge-schëpp-t mir hate ge-schëpp-t dir hat ge-schëpp-t si hate ge-schëpp-t Futur I ech wäert schëpp-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-schëpp-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif schëpp-en du géifs schëpp-en hien/si,hatt/et géif schëpp-en mir géife schëpp-en dir géift schëpp-en si géife schëpp-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-schëpp-t du häss ge-schëpp-t hien/si,hatt/et hätt ge-schëpp-t mir hätte ge-schëpp-t dir hätt ge-schëpp-t si hätte ge-schëpp-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular schëpp! Plural schëpp-t! ge-schëpp-t schëpp-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-schëpp-t du gëss ge-schëpp-t hie/si,hatt/et gëtt ge-schëpp-t mir gi ge-schëpp-t dir gitt ge-schëpp-t si gi ge-schëpp-t Perfekt ech si ge-schëpp-t ginn du bass ge-schëpp-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-schëpp-t ginn mir si ge-schëpp-t ginn dir sidd ge-schëpp-t ginn si si ge-schëpp-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-schëpp-t ginn du waars ge-schëpp-t ginn hien/si,hatt/et war ge-schëpp-t ginn mir ware ge-schëpp-t ginn dir waart ge-schëpp-t ginn si ware ge-schëpp-t ginn Futur I ech wäert ge-schëpp-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-schëpp-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-schëpp-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-schëpp-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-schëpp-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben aschëpp-en • eraschëpp-en • erausschëpp-en • ewechschëpp-en • ofschëpp-en • zouschëpp-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles