Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

brutschen kochen (D) – faire cuire (F) – to cook (E) LexicoLux Stammformen brutschen – brutscht – gebrutscht Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech brutschen du brutschs hien/si,hatt/et brutscht mir brutschen dir brutscht si brutschen Perfekt ech hu gebrutscht du hues gebrutscht hien/si,hatt/et huet gebrutscht mir hu gebrutscht dir hutt gebrutscht si hu gebrutscht Plusquamperfekt ech hat gebrutscht du has gebrutscht hien/si,hatt/et hat gebrutscht mir hate gebrutscht dir hat gebrutscht si hate gebrutscht Futur I ech wäert brutschen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert gebrutscht hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif brutschen du géifs brutschen hien/si,hatt/et géif brutschen mir géife brutschen dir géift brutschen si géife brutschen Konjunktiv II Perfekt ech hätt gebrutscht du häss gebrutscht hien/si,hatt/et hätt gebrutscht mir hätte gebrutscht dir hätt gebrutscht si hätte gebrutscht Imperativ Partizip Infinitiv Singular brutsch! Plural brutscht! gebrutscht brutschen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi gebrutscht du gëss gebrutscht hie/si,hatt/et gëtt gebrutscht mir gi gebrutscht dir gitt gebrutscht si gi gebrutscht Perfekt ech si gebrutscht ginn du bass gebrutscht ginn hien/si,hatt/et ass gebrutscht ginn mir si gebrutscht ginn dir sidd gebrutscht ginn si si gebrutscht ginn Plusquamperfekt ech war gebrutscht ginn du waars gebrutscht ginn hien/si,hatt/et war gebrutscht ginn mir ware gebrutscht ginn dir waart gebrutscht ginn si ware gebrutscht ginn Futur I ech wäert gebrutscht ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert gebrutscht gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif gebrutscht du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif gebrutscht ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier gebrutscht ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles