Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

siicht-en sichten (D) – examiner (F) LexicoLux Stammformen siicht-en – siich-t – ge-siich-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech siicht-en du siicht-s hien/si,hatt/et siich-t mir siicht-en dir siich-t si siicht-en Perfekt ech hu ge-siich-t du hues ge-siich-t hien/si,hatt/et huet ge-siich-t mir hu ge-siich-t dir hutt ge-siich-t si hu ge-siich-t Plusquamperfekt ech hat ge-siich-t du has ge-siich-t hien/si,hatt/et hat ge-siich-t mir hate ge-siich-t dir hat ge-siich-t si hate ge-siich-t Futur I ech wäert siicht-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-siich-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif siicht-en du géifs siicht-en hien/si,hatt/et géif siicht-en mir géife siicht-en dir géift siicht-en si géife siicht-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-siich-t du häss ge-siich-t hien/si,hatt/et hätt ge-siich-t mir hätte ge-siich-t dir hätt ge-siich-t si hätte ge-siich-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular siicht! Plural siich-t! ge-siich-t siicht-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-siich-t du gëss ge-siich-t hie/si,hatt/et gëtt ge-siich-t mir gi ge-siich-t dir gitt ge-siich-t si gi ge-siich-t Perfekt ech si ge-siich-t ginn du bass ge-siich-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-siich-t ginn mir si ge-siich-t ginn dir sidd ge-siich-t ginn si si ge-siich-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-siich-t ginn du waars ge-siich-t ginn hien/si,hatt/et war ge-siich-t ginn mir ware ge-siich-t ginn dir waart ge-siich-t ginn si ware ge-siich-t ginn Futur I ech wäert ge-siich-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-siich-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-siich-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-siich-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-siich-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles