Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

soign-éier-en pflegen (D) – soigner (F) LexicoLux Stammformen soign-éier-en – soign-éier-t – soign-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech soign-éier-en du soign-éier-s hien/si,hatt/et soign-éier-t mir soign-éier-en dir soign-éier-t si soign-éier-en Perfekt ech hu soign-éier-t du hues soign-éier-t hien/si,hatt/et huet soign-éier-t mir hu soign-éier-t dir hutt soign-éier-t si hu soign-éier-t Plusquamperfekt ech hat soign-éier-t du has soign-éier-t hien/si,hatt/et hat soign-éier-t mir hate soign-éier-t dir hat soign-éier-t si hate soign-éier-t Futur I ech wäert soign-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert soign-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif soign-éier-en du géifs soign-éier-en hien/si,hatt/et géif soign-éier-en mir géife soign-éier-en dir géift soign-éier-en si géife soign-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt soign-éier-t du häss soign-éier-t hien/si,hatt/et hätt soign-éier-t mir hätte soign-éier-t dir hätt soign-éier-t si hätte soign-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular soign-éier! Plural soign-éier-t! soign-éier-t soign-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi soign-éier-t du gëss soign-éier-t hie/si,hatt/et gëtt soign-éier-t mir gi soign-éier-t dir gitt soign-éier-t si gi soign-éier-t Perfekt ech si soign-éier-t ginn du bass soign-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass soign-éier-t ginn mir si soign-éier-t ginn dir sidd soign-éier-t ginn si si soign-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war soign-éier-t ginn du waars soign-éier-t ginn hien/si,hatt/et war soign-éier-t ginn mir ware soign-éier-t ginn dir waart soign-éier-t ginn si ware soign-éier-t ginn Futur I ech wäert soign-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert soign-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif soign-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif soign-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier soign-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles