Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

spéin-en spanen (D) – usiner (F) LexicoLux Stammformen spéin-en – spéin-t – ge-spéin-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech spéin-en du spéin-s hien/si,hatt/et spéin-t mir spéin-en dir spéin-t si spéin-en Perfekt ech hu ge-spéin-t du hues ge-spéin-t hien/si,hatt/et huet ge-spéin-t mir hu ge-spéin-t dir hutt ge-spéin-t si hu ge-spéin-t Plusquamperfekt ech hat ge-spéin-t du has ge-spéin-t hien/si,hatt/et hat ge-spéin-t mir hate ge-spéin-t dir hat ge-spéin-t si hate ge-spéin-t Futur I ech wäert spéin-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-spéin-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif spéin-en du géifs spéin-en hien/si,hatt/et géif spéin-en mir géife spéin-en dir géift spéin-en si géife spéin-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-spéin-t du häss ge-spéin-t hien/si,hatt/et hätt ge-spéin-t mir hätte ge-spéin-t dir hätt ge-spéin-t si hätte ge-spéin-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular spéin! Plural spéin-t! ge-spéin-t spéin-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-spéin-t du gëss ge-spéin-t hie/si,hatt/et gëtt ge-spéin-t mir gi ge-spéin-t dir gitt ge-spéin-t si gi ge-spéin-t Perfekt ech si ge-spéin-t ginn du bass ge-spéin-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-spéin-t ginn mir si ge-spéin-t ginn dir sidd ge-spéin-t ginn si si ge-spéin-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-spéin-t ginn du waars ge-spéin-t ginn hien/si,hatt/et war ge-spéin-t ginn mir ware ge-spéin-t ginn dir waart ge-spéin-t ginn si ware ge-spéin-t ginn Futur I ech wäert ge-spéin-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-spéin-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-spéin-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-spéin-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-spéin-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ofspéin-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles