Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

statu-éier-en statuieren (D) – statuer (F) LexicoLux Stammformen statu-éier-en – statu-éier-t – statu-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech statu-éier-en du statu-éier-s hien/si,hatt/et statu-éier-t mir statu-éier-en dir statu-éier-t si statu-éier-en Perfekt ech hu statu-éier-t du hues statu-éier-t hien/si,hatt/et huet statu-éier-t mir hu statu-éier-t dir hutt statu-éier-t si hu statu-éier-t Plusquamperfekt ech hat statu-éier-t du has statu-éier-t hien/si,hatt/et hat statu-éier-t mir hate statu-éier-t dir hat statu-éier-t si hate statu-éier-t Futur I ech wäert statu-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert statu-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif statu-éier-en du géifs statu-éier-en hien/si,hatt/et géif statu-éier-en mir géife statu-éier-en dir géift statu-éier-en si géife statu-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt statu-éier-t du häss statu-éier-t hien/si,hatt/et hätt statu-éier-t mir hätte statu-éier-t dir hätt statu-éier-t si hätte statu-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular statu-éier! Plural statu-éier-t! statu-éier-t statu-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi statu-éier-t du gëss statu-éier-t hie/si,hatt/et gëtt statu-éier-t mir gi statu-éier-t dir gitt statu-éier-t si gi statu-éier-t Perfekt ech si statu-éier-t ginn du bass statu-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass statu-éier-t ginn mir si statu-éier-t ginn dir sidd statu-éier-t ginn si si statu-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war statu-éier-t ginn du waars statu-éier-t ginn hien/si,hatt/et war statu-éier-t ginn mir ware statu-éier-t ginn dir waart statu-éier-t ginn si ware statu-éier-t ginn Futur I ech wäert statu-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert statu-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif statu-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif statu-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier statu-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles