Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

stéckel-en stückeln (D) – assembler (F) LexicoLux Stammformen stéckel-en – stéckel-t – ge-stéckel-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stéckel-en du stéckel-s hien/si,hatt/et stéckel-t mir stéckel-en dir stéckel-t si stéckel-en Perfekt ech hu ge-stéckel-t du hues ge-stéckel-t hien/si,hatt/et huet ge-stéckel-t mir hu ge-stéckel-t dir hutt ge-stéckel-t si hu ge-stéckel-t Plusquamperfekt ech hat ge-stéckel-t du has ge-stéckel-t hien/si,hatt/et hat ge-stéckel-t mir hate ge-stéckel-t dir hat ge-stéckel-t si hate ge-stéckel-t Futur I ech wäert stéckel-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stéckel-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stéckel-en du géifs stéckel-en hien/si,hatt/et géif stéckel-en mir géife stéckel-en dir géift stéckel-en si géife stéckel-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-stéckel-t du häss ge-stéckel-t hien/si,hatt/et hätt ge-stéckel-t mir hätte ge-stéckel-t dir hätt ge-stéckel-t si hätte ge-stéckel-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stéckel! Plural stéckel-t! ge-stéckel-t stéckel-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-stéckel-t du gëss ge-stéckel-t hie/si,hatt/et gëtt ge-stéckel-t mir gi ge-stéckel-t dir gitt ge-stéckel-t si gi ge-stéckel-t Perfekt ech si ge-stéckel-t ginn du bass ge-stéckel-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-stéckel-t ginn mir si ge-stéckel-t ginn dir sidd ge-stéckel-t ginn si si ge-stéckel-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-stéckel-t ginn du waars ge-stéckel-t ginn hien/si,hatt/et war ge-stéckel-t ginn mir ware ge-stéckel-t ginn dir waart ge-stéckel-t ginn si ware ge-stéckel-t ginn Futur I ech wäert ge-stéckel-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stéckel-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-stéckel-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-stéckel-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-stéckel-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben zerstéckel-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles