Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

stëft-en stiften (D) – donner qc. (F) LexicoLux Stammformen stëft-en – stëf-t – ge-stëf-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stëft-en du stëft-s hien/si,hatt/et stëf-t mir stëft-en dir stëf-t si stëft-en Perfekt ech hu ge-stëf-t du hues ge-stëf-t hien/si,hatt/et huet ge-stëf-t mir hu ge-stëf-t dir hutt ge-stëf-t si hu ge-stëf-t Plusquamperfekt ech hat ge-stëf-t du has ge-stëf-t hien/si,hatt/et hat ge-stëf-t mir hate ge-stëf-t dir hat ge-stëf-t si hate ge-stëf-t Futur I ech wäert stëft-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stëf-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stëft-en du géifs stëft-en hien/si,hatt/et géif stëft-en mir géife stëft-en dir géift stëft-en si géife stëft-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-stëf-t du häss ge-stëf-t hien/si,hatt/et hätt ge-stëf-t mir hätte ge-stëf-t dir hätt ge-stëf-t si hätte ge-stëf-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stëft! Plural stëf-t! ge-stëf-t stëft-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-stëf-t du gëss ge-stëf-t hie/si,hatt/et gëtt ge-stëf-t mir gi ge-stëf-t dir gitt ge-stëf-t si gi ge-stëf-t Perfekt ech si ge-stëf-t ginn du bass ge-stëf-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-stëf-t ginn mir si ge-stëf-t ginn dir sidd ge-stëf-t ginn si si ge-stëf-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-stëf-t ginn du waars ge-stëf-t ginn hien/si,hatt/et war ge-stëf-t ginn mir ware ge-stëf-t ginn dir waart ge-stëf-t ginn si ware ge-stëf-t ginn Futur I ech wäert ge-stëf-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stëf-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-stëf-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-stëf-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-stëf-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben ustëft-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles