Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

stëtz-en stützen (D) – appuyer, accoter (F) – firm up (E) LexicoLux Stammformen stëtz-en – stëtz-t – ge-stëtz-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Konsonantenvereinfachung Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stëtz-en du stëtz hien/si,hatt/et stëtz-t mir stëtz-en dir stëtz-t si stëtz-en Perfekt ech hu ge-stëtz-t du hues ge-stëtz-t hien/si,hatt/et huet ge-stëtz-t mir hu ge-stëtz-t dir hutt ge-stëtz-t si hu ge-stëtz-t Plusquamperfekt ech hat ge-stëtz-t du has ge-stëtz-t hien/si,hatt/et hat ge-stëtz-t mir hate ge-stëtz-t dir hat ge-stëtz-t si hate ge-stëtz-t Futur I ech wäert stëtz-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stëtz-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stëtz-en du géifs stëtz-en hien/si,hatt/et géif stëtz-en mir géife stëtz-en dir géift stëtz-en si géife stëtz-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-stëtz-t du häss ge-stëtz-t hien/si,hatt/et hätt ge-stëtz-t mir hätte ge-stëtz-t dir hätt ge-stëtz-t si hätte ge-stëtz-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stëtz! Plural stëtz-t! ge-stëtz-t stëtz-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-stëtz-t du gëss ge-stëtz-t hie/si,hatt/et gëtt ge-stëtz-t mir gi ge-stëtz-t dir gitt ge-stëtz-t si gi ge-stëtz-t Perfekt ech si ge-stëtz-t ginn du bass ge-stëtz-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-stëtz-t ginn mir si ge-stëtz-t ginn dir sidd ge-stëtz-t ginn si si ge-stëtz-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-stëtz-t ginn du waars ge-stëtz-t ginn hien/si,hatt/et war ge-stëtz-t ginn mir ware ge-stëtz-t ginn dir waart ge-stëtz-t ginn si ware ge-stëtz-t ginn Futur I ech wäert ge-stëtz-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stëtz-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-stëtz-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-stëtz-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-stëtz-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles