Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

stimul-éier-en stimulieren (D) – stimuler (F) LexicoLux Stammformen stimul-éier-en – stimul-éier-t – stimul-éier-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stimul-éier-en du stimul-éier-s hien/si,hatt/et stimul-éier-t mir stimul-éier-en dir stimul-éier-t si stimul-éier-en Perfekt ech hu stimul-éier-t du hues stimul-éier-t hien/si,hatt/et huet stimul-éier-t mir hu stimul-éier-t dir hutt stimul-éier-t si hu stimul-éier-t Plusquamperfekt ech hat stimul-éier-t du has stimul-éier-t hien/si,hatt/et hat stimul-éier-t mir hate stimul-éier-t dir hat stimul-éier-t si hate stimul-éier-t Futur I ech wäert stimul-éier-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert stimul-éier-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stimul-éier-en du géifs stimul-éier-en hien/si,hatt/et géif stimul-éier-en mir géife stimul-éier-en dir géift stimul-éier-en si géife stimul-éier-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt stimul-éier-t du häss stimul-éier-t hien/si,hatt/et hätt stimul-éier-t mir hätte stimul-éier-t dir hätt stimul-éier-t si hätte stimul-éier-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stimul-éier! Plural stimul-éier-t! stimul-éier-t stimul-éier-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi stimul-éier-t du gëss stimul-éier-t hie/si,hatt/et gëtt stimul-éier-t mir gi stimul-éier-t dir gitt stimul-éier-t si gi stimul-éier-t Perfekt ech si stimul-éier-t ginn du bass stimul-éier-t ginn hien/si,hatt/et ass stimul-éier-t ginn mir si stimul-éier-t ginn dir sidd stimul-éier-t ginn si si stimul-éier-t ginn Plusquamperfekt ech war stimul-éier-t ginn du waars stimul-éier-t ginn hien/si,hatt/et war stimul-éier-t ginn mir ware stimul-éier-t ginn dir waart stimul-éier-t ginn si ware stimul-éier-t ginn Futur I ech wäert stimul-éier-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert stimul-éier-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif stimul-éier-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stimul-éier-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier stimul-éier-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles