Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

stréil-en streicheln, strählen, kämmen (D) – caresser (F) LexicoLux Stammformen stréil-en – stréil-t – ge-stréil-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech stréil-en du stréil-s hien/si,hatt/et stréil-t mir stréil-en dir stréil-t si stréil-en Perfekt ech hu ge-stréil-t du hues ge-stréil-t hien/si,hatt/et huet ge-stréil-t mir hu ge-stréil-t dir hutt ge-stréil-t si hu ge-stréil-t Plusquamperfekt ech hat ge-stréil-t du has ge-stréil-t hien/si,hatt/et hat ge-stréil-t mir hate ge-stréil-t dir hat ge-stréil-t si hate ge-stréil-t Futur I ech wäert stréil-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stréil-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif stréil-en du géifs stréil-en hien/si,hatt/et géif stréil-en mir géife stréil-en dir géift stréil-en si géife stréil-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-stréil-t du häss ge-stréil-t hien/si,hatt/et hätt ge-stréil-t mir hätte ge-stréil-t dir hätt ge-stréil-t si hätte ge-stréil-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular stréil! Plural stréil-t! ge-stréil-t stréil-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-stréil-t du gëss ge-stréil-t hie/si,hatt/et gëtt ge-stréil-t mir gi ge-stréil-t dir gitt ge-stréil-t si gi ge-stréil-t Perfekt ech si ge-stréil-t ginn du bass ge-stréil-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-stréil-t ginn mir si ge-stréil-t ginn dir sidd ge-stréil-t ginn si si ge-stréil-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-stréil-t ginn du waars ge-stréil-t ginn hien/si,hatt/et war ge-stréil-t ginn mir ware ge-stréil-t ginn dir waart ge-stréil-t ginn si ware ge-stréil-t ginn Futur I ech wäert ge-stréil-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-stréil-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-stréil-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-stréil-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-stréil-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles