Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

strëpp-en hochziehen (D) – hisser (F) LexicoLux Stammformen strëpp-en – strëpp-t – ge-strëpp-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech strëpp-en du strëpp-s hien/si,hatt/et strëpp-t mir strëpp-en dir strëpp-t si strëpp-en Perfekt ech hu ge-strëpp-t du hues ge-strëpp-t hien/si,hatt/et huet ge-strëpp-t mir hu ge-strëpp-t dir hutt ge-strëpp-t si hu ge-strëpp-t Plusquamperfekt ech hat ge-strëpp-t du has ge-strëpp-t hien/si,hatt/et hat ge-strëpp-t mir hate ge-strëpp-t dir hat ge-strëpp-t si hate ge-strëpp-t Futur I ech wäert strëpp-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-strëpp-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif strëpp-en du géifs strëpp-en hien/si,hatt/et géif strëpp-en mir géife strëpp-en dir géift strëpp-en si géife strëpp-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ge-strëpp-t du häss ge-strëpp-t hien/si,hatt/et hätt ge-strëpp-t mir hätte ge-strëpp-t dir hätt ge-strëpp-t si hätte ge-strëpp-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular strëpp! Plural strëpp-t! ge-strëpp-t strëpp-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi ge-strëpp-t du gëss ge-strëpp-t hie/si,hatt/et gëtt ge-strëpp-t mir gi ge-strëpp-t dir gitt ge-strëpp-t si gi ge-strëpp-t Perfekt ech si ge-strëpp-t ginn du bass ge-strëpp-t ginn hien/si,hatt/et ass ge-strëpp-t ginn mir si ge-strëpp-t ginn dir sidd ge-strëpp-t ginn si si ge-strëpp-t ginn Plusquamperfekt ech war ge-strëpp-t ginn du waars ge-strëpp-t ginn hien/si,hatt/et war ge-strëpp-t ginn mir ware ge-strëpp-t ginn dir waart ge-strëpp-t ginn si ware ge-strëpp-t ginn Futur I ech wäert ge-strëpp-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert ge-strëpp-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ge-strëpp-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ge-strëpp-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier ge-strëpp-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben erofstrëpp-en • eropstrëpp-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles