Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ofuerteel-en aburteilen (D) – juger, condamner (F) LexicoLux Stammformen ofuerteel-en – uerteel-t of – ofge-uerteel-t Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Partikelverb (of-) Endungen abtrennen? ja/nein Varianten auch möglich: uertelen

Indikativ Aktiv Präsens ech uerteel-en of du uerteel-s of hien/si,hatt/et uerteel-t of mir uerteel-en of dir uerteel-t of si uerteel-en of Perfekt ech hunn ofge-uerteel-t du hues ofge-uerteel-t hien/si,hatt/et huet ofge-uerteel-t mir hunn ofge-uerteel-t dir hutt ofge-uerteel-t si hunn ofge-uerteel-t Plusquamperfekt ech hat ofge-uerteel-t du has ofge-uerteel-t hien/si,hatt/et hat ofge-uerteel-t mir haten ofge-uerteel-t dir hat ofge-uerteel-t si haten ofge-uerteel-t Futur I ech wäert ofuerteel-en du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ofge-uerteel-t hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ofuerteel-en du géifs ofuerteel-en hien/si,hatt/et géif ofuerteel-en mir géifen ofuerteel-en dir géift ofuerteel-en si géifen ofuerteel-en Konjunktiv II Perfekt ech hätt ofge-uerteel-t du häss ofge-uerteel-t hien/si,hatt/et hätt ofge-uerteel-t mir hätten ofge-uerteel-t dir hätt ofge-uerteel-t si hätten ofge-uerteel-t Imperativ Partizip Infinitiv Singular uerteel of! Plural uerteel-t of! ofge-uerteel-t ofuerteel-en B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ofge-uerteel-t du gëss ofge-uerteel-t hie/si,hatt/et gëtt ofge-uerteel-t mir ginn ofge-uerteel-t dir gitt ofge-uerteel-t si ginn ofge-uerteel-t Perfekt ech sinn ofge-uerteel-t ginn du bass ofge-uerteel-t ginn hien/si,hatt/et ass ofge-uerteel-t ginn mir sinn ofge-uerteel-t ginn dir sidd ofge-uerteel-t ginn si sinn ofge-uerteel-t ginn Plusquamperfekt ech war ofge-uerteel-t ginn du waars ofge-uerteel-t ginn hien/si,hatt/et war ofge-uerteel-t ginn mir waren ofge-uerteel-t ginn dir waart ofge-uerteel-t ginn si waren ofge-uerteel-t ginn Futur I ech wäert ofge-uerteel-t ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ofge-uerteel-t gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ofge-uerteel-t du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ofge-uerteel-t ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ofge-uerteel-t ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben beuerteel-en • uerteel-en

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles