Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

verdënnen verdünnen (D) – diluer (F) LexicoLux Stammformen verdënnen – verdënnt – verdënnt Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech verdënnen du verdënns hien/si,hatt/et verdënnt mir verdënnen dir verdënnt si verdënnen Perfekt ech hu verdënnt du hues verdënnt hien/si,hatt/et huet verdënnt mir hu verdënnt dir hutt verdënnt si hu verdënnt Plusquamperfekt ech hat verdënnt du has verdënnt hien/si,hatt/et hat verdënnt mir hate verdënnt dir hat verdënnt si hate verdënnt Futur I ech wäert verdënnen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verdënnt hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verdënnen du géifs verdënnen hien/si,hatt/et géif verdënnen mir géife verdënnen dir géift verdënnen si géife verdënnen Konjunktiv II Perfekt ech hätt verdënnt du häss verdënnt hien/si,hatt/et hätt verdënnt mir hätte verdënnt dir hätt verdënnt si hätte verdënnt Imperativ Partizip Infinitiv Singular verdënn! Plural verdënnt! verdënnt verdënnen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi verdënnt du gëss verdënnt hie/si,hatt/et gëtt verdënnt mir gi verdënnt dir gitt verdënnt si gi verdënnt Perfekt ech si verdënnt ginn du bass verdënnt ginn hien/si,hatt/et ass verdënnt ginn mir si verdënnt ginn dir sidd verdënnt ginn si si verdënnt ginn Plusquamperfekt ech war verdënnt ginn du waars verdënnt ginn hien/si,hatt/et war verdënnt ginn mir ware verdënnt ginn dir waart verdënnt ginn si ware verdënnt ginn Futur I ech wäert verdënnt ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verdënnt gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif verdënnt du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verdënnt ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier verdënnt ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles