Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

ameséieren vergnügen (D) – amuser (F) – to amuse (E) LexicoLux Stammformen ameséieren – ameséiert – ameséiert Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn Endungen abtrennen? ja/nein Varianten amuséieren

Indikativ Aktiv Präsens ech ameséieren du ameséiers hien/si,hatt/et ameséiert mir ameséieren dir ameséiert si ameséieren Perfekt ech hunn ameséiert du hues ameséiert hien/si,hatt/et huet ameséiert mir hunn ameséiert dir hutt ameséiert si hunn ameséiert Plusquamperfekt ech hat ameséiert du has ameséiert hien/si,hatt/et hat ameséiert mir haten ameséiert dir hat ameséiert si haten ameséiert Futur I ech wäert ameséieren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ameséiert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ameséieren du géifs ameséieren hien/si,hatt/et géif ameséieren mir géifen ameséieren dir géift ameséieren si géifen ameséieren Konjunktiv II Perfekt ech hätt ameséiert du häss ameséiert hien/si,hatt/et hätt ameséiert mir hätten ameséiert dir hätt ameséiert si hätten ameséiert Imperativ Partizip Infinitiv Singular ameséier! Plural ameséiert! ameséiert ameséieren B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech ginn ameséiert du gëss ameséiert hie/si,hatt/et gëtt ameséiert mir ginn ameséiert dir gitt ameséiert si ginn ameséiert Perfekt ech sinn ameséiert ginn du bass ameséiert ginn hien/si,hatt/et ass ameséiert ginn mir sinn ameséiert ginn dir sidd ameséiert ginn si sinn ameséiert ginn Plusquamperfekt ech war ameséiert ginn du waars ameséiert ginn hien/si,hatt/et war ameséiert ginn mir waren ameséiert ginn dir waart ameséiert ginn si waren ameséiert ginn Futur I ech wäert ameséiert ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Futur II ech wäert ameséiert gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerten dir wäert si wäerten Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif ameséiert du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif ameséiert ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géifen dir géift si géifen Konjunktiv II Perfekt ech wier ameséiert ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wieren dir wiert si wieren

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles