Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen

verdéiwen vertiefen (D) – approfondir (F) – to deepen (E) LexicoLux Stammformen verdéiwen – verdéift – verdéift Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Auslautverhärtung • präfigiertes Verb (ver-) Endungen abtrennen? ja/nein

Indikativ Aktiv Präsens ech verdéiwen du verdéifs hien/si,hatt/et verdéift mir verdéiwen dir verdéift si verdéiwen Perfekt ech hu verdéift du hues verdéift hien/si,hatt/et huet verdéift mir hu verdéift dir hutt verdéift si hu verdéift Plusquamperfekt ech hat verdéift du has verdéift hien/si,hatt/et hat verdéift mir hate verdéift dir hat verdéift si hate verdéift Futur I ech wäert verdéiwen du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verdéift hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Aktiv Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verdéiwen du géifs verdéiwen hien/si,hatt/et géif verdéiwen mir géife verdéiwen dir géift verdéiwen si géife verdéiwen Konjunktiv II Perfekt ech hätt verdéift du häss verdéift hien/si,hatt/et hätt verdéift mir hätte verdéift dir hätt verdéift si hätte verdéift Imperativ Partizip Infinitiv Singular verdéif! Plural verdéift! verdéift verdéiwen B. Passiv Indikativ Passiv Präsens ech gi verdéift du gëss verdéift hie/si,hatt/et gëtt verdéift mir gi verdéift dir gitt verdéift si gi verdéift Perfekt ech si verdéift ginn du bass verdéift ginn hien/si,hatt/et ass verdéift ginn mir si verdéift ginn dir sidd verdéift ginn si si verdéift ginn Plusquamperfekt ech war verdéift ginn du waars verdéift ginn hien/si,hatt/et war verdéift ginn mir ware verdéift ginn dir waart verdéift ginn si ware verdéift ginn Futur I ech wäert verdéift ginn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Futur II ech wäert verdéift gi sinn du wäerts hie/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte Konjunktiv II Passiv Einfacher Konjunktiv II ech géif verdéift du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Zusammengesetzter Konjunktiv II ech géif verdéift ginn du géifs hie/si,hatt/et géif mir géife dir géift si géife Konjunktiv II Perfekt ech wier verdéift ginn du wiers hien/si,hatt/et wier mir wiere dir wiert si wiere

Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben keine

Bemerkungen (intern) None

© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles