Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

vergonnen vergönnen (D)
Stammformen vergonnenvergonntvergonnt
Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • präfigiertes Verb (ver-) Endungen
abtrennen? ja/nein
Indikativ Aktiv
Präsens
echvergonnen
duvergonns
hien/si,hatt/etvergonnt
mirvergonnen
dirvergonnt
sivergonnen
Perfekt
echhuvergonnt
duhuesvergonnt
hien/si,hatt/ethuetvergonnt
mirhuvergonnt
dirhuttvergonnt
sihuvergonnt
Plusquamperfekt
echhatvergonnt
duhasvergonnt
hien/si,hatt/ethatvergonnt
mirhatevergonnt
dirhatvergonnt
sihatevergonnt
Futur I
echwäert vergonnen
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Futur II
echwäert vergonnt hunn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifvergonnen
dugéifsvergonnen
hien/si,hatt/etgéifvergonnen
mirgéifevergonnen
dirgéiftvergonnen
sigéifevergonnen
Konjunktiv II Perfekt
echhättvergonnt
duhässvergonnt
hien/si,hatt/ethättvergonnt
mirhättevergonnt
dirhättvergonnt
sihättevergonnt
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularvergonn!
Pluralvergonnt!
vergonnt
vergonnen
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
gonnen
Bemerkungen (intern)
fr. übersetzung
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles