Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

kennen kennen (D) – connaître (F) – know (E) – conhecer (P)
Stammformen kennenkenntkannt
Kennzeichen unregelmäßig (Vokalwechsel) • • Hilfsverb hunn • Wichtiges Verb (Grundwortschatz) Endungen
abtrennen? ja/nein
Indikativ Aktiv
Präsens
echkennen
dukenns
hien/si,hatt/etkennt
mirkennen
dirkennt
sikennen
Perfekt
echhukannt
duhueskannt
hien/si,hatt/ethuetkannt
mirhukannt
dirhuttkannt
sihukannt
Plusquamperfekt
echhatkannt
duhaskannt
hien/si,hatt/ethatkannt
mirhatekannt
dirhatkannt
sihatekannt
Futur I
echwäert kennen
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Futur II
echwäert kannt hunn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifkennen
dugéifskennen
hien/si,hatt/etgéifkennen
mirgéifekennen
dirgéiftkennen
sigéifekennen
Konjunktiv II Perfekt
echhättkannt
duhässkannt
hien/si,hatt/ethättkannt
mirhättekannt
dirhättkannt
sihättekannt
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularkenn!
Pluralkennt!
kannt
kennen
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
auskennenbekennenerëmerkennen erkennenoferkennen unerkennen verkennenzouerkennen
Bemerkungen (intern)
None
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles