Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

klaken knallen (D) – claquer (F)
Stammformen klakenklaaktgeklaakt
Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb hunn • Vokalverdoppelung • Wichtiges Verb (Grundwortschatz) Endungen
abtrennen? ja/nein
Indikativ Aktiv
Präsens
echklaken
duklaaks
hien/si,hatt/etklaakt
mirklaken
dirklaakt
siklaken
Perfekt
echhugeklaakt
duhuesgeklaakt
hien/si,hatt/ethuetgeklaakt
mirhugeklaakt
dirhuttgeklaakt
sihugeklaakt
Plusquamperfekt
echhatgeklaakt
duhasgeklaakt
hien/si,hatt/ethatgeklaakt
mirhategeklaakt
dirhatgeklaakt
sihategeklaakt
Futur I
echwäert klaken
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Futur II
echwäert geklaakt hunn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerte
dirwäert
siwäerte
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifklaken
dugéifsklaken
hien/si,hatt/etgéifklaken
mirgéifeklaken
dirgéiftklaken
sigéifeklaken
Konjunktiv II Perfekt
echhättgeklaakt
duhässgeklaakt
hien/si,hatt/ethättgeklaakt
mirhättegeklaakt
dirhättgeklaakt
sihättegeklaakt
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularklak!
Pluralklaakt!
geklaakt
klaken
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
dohiklakendropklakenhiklakenzouklaken
Bemerkungen (intern)
None
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles