Informationssystem zur Grammatik des Luxemburgischen
Sprachauswahl  [lu] [de] [fr]

 

ausrutschen ausrutschen (D) – glisser, déraper (F)
Stammformen ausrutschenrutscht ausausgerutscht
Kennzeichen regelmaessig Regelmäßiges Verb • Hilfsverb sinn • Partikelverb (aus-) Endungen
abtrennen? ja/nein
Varianten ausrëtschen
Indikativ Aktiv
Präsens
echrutschen aus
durutschs aus
hien/si,hatt/etrutscht aus
mirrutschen aus
dirrutscht aus
sirutschen aus
Perfekt
echsinnausgerutscht
dubassausgerutscht
hien/si,hatt/etassausgerutscht
mirsinnausgerutscht
dirsiddausgerutscht
sisinnausgerutscht
Plusquamperfekt
echwarausgerutscht
duwaarsausgerutscht
hien/si,hatt/etwarausgerutscht
mirwarenausgerutscht
dirwaartausgerutscht
siwarenausgerutscht
Futur I
echwäert ausrutschen
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Futur II
echwäert ausgerutscht sinn
duwäerts
hien/si,hatt/etwäert
mirwäerten
dirwäert
siwäerten
Konjunktiv II Aktiv
Zusammengesetzter Konjunktiv II
echgéifausrutschen
dugéifsausrutschen
hien/si,hatt/etgéifausrutschen
mirgéifenausrutschen
dirgéiftausrutschen
sigéifenausrutschen
Konjunktiv II Perfekt
echwierausgerutscht
duwiersausgerutscht
hien/si,hatt/etwierausgerutscht
mirwierenausgerutscht
dirwiertausgerutscht
siwierenausgerutscht
Imperativ Partizip Infinitiv
Singularrutsch aus!
Pluralrutscht aus!
ausgerutscht
ausrutschen
Wortbildung des Verbs: Präfixverben, Partikelverben
duerchrutschenerofrutschenrutschenverrutschen
Bemerkungen (intern)
None
 
 
© 2008.2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles