Système d’informations grammaticales sur le luxembourgeois

glënneren glänzen (D) – briller (F) LexicoLux Formes de base glënneren – glënnert – geglënnert Signe distinctif regelmaessig verbe régulier • Verbes auxiliaires hunn Détacher les terminaisons?  oui/non

indicatif voix active présent ech glënneren du glënners hien/si,hatt/et glënnert mir glënneren dir glënnert si glënneren passé composé ech hu geglënnert du hues geglënnert hien/si,hatt/et huet geglënnert mir hu geglënnert dir hutt geglënnert si hu geglënnert plus-que-parfait ech hat geglënnert du has geglënnert hien/si,hatt/et hat geglënnert mir hate geglënnert dir hat geglënnert si hate geglënnert futur I ech wäert glënneren du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte futur II ech wäert geglënnert hunn du wäerts hien/si,hatt/et wäert mir wäerte dir wäert si wäerte conditionnel voix active conditionnel composé ech géif glënneren du géifs glënneren hien/si,hatt/et géif glënneren mir géife glënneren dir géift glënneren si géife glënneren conditionnel passé composé ech hätt geglënnert du häss geglënnert hien/si,hatt/et hätt geglënnert mir hätte geglënnert dir hätt geglënnert si hätte geglënnert imperatif participe infinitif singulier glënner! pluriel glënnert! geglënnert glënneren

Formation des verbes: verbes préfixés, verbes à particules keine

Remarques (internes) None

© 2008-2010 Laboratoire de linguistique et de littératures luxembourgeoises, Université du Luxembourg, Peter Gilles